Het meer

Ik giechel weer en houd verlegen een hand voor mijn mond. Daarna hef ik mijn rug en kijk ik vooruit. 'Nee hoor, ik woon hier al 10 jaar. Hoe kan het eigenlijk dat ik jou niet eerder heb gezien. Juddmonte zo te zien?' zei ik, naar zijn uniform wijzend.

'Tien jaar?' Ik klink verbaasd. Hoe kan het dat ik in hemelsnaam niks weet over dit meisje? Of nuja, niks is een groot woord. Ik weet altijd wel iéts. 'Klopt', antwoord ik als ze de naam van de school noemt en op mijn uniform wijst. 'Loop je anders even mee naar mijn huis?' Mijn ogen fonkelen uitdagend en het is dat je vaak mijn charme en schoonheid niet kon weerstaan, anders zag je dubbel en dwars dat ik een en al fout was.

Ik bijt op mijn lip, eigenlijk had ik met Floor afgesproken, maar als ik die even SMS'te zou ze het wel begrijpen. 'Uh, ja is goed? Is het ver?'

Ik loop een stuk verder, tot dat we het park uit zijn en er weer een straat voor ons ligt. Een glanzende, zwarte limousine staat langs de stoep en de chauffeur glimlacht als hij me ziet. 'Als je hooguit vijf minuten met de limousine ver vind', ik grijns kort en wacht tot dat ze in stapt.

Ik knik tevreden en stap galant in, de limousine is ruim, ruimer dan die van ons. Ik leg mijn tas naast me neer en pak mijn telefoon. 'Even iemand SMS'en, en don't be scared, het is niet The Bitch, ik weet er alles van.'

'I'm never scared', antwoord ik koel. De chauffeur klapt de deur dicht zodra ik zit en even later beginnen we te rijden. Het maakt me ook niet veel uit of ze the Bitch smste, want iedereen was onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Hoewel .. geldt dat ook voor Mister Cullard? Waarschijnlijk niet. Ik grijns bij de gedachte en richt mijn blik weer op Charlotte.

Ik voel dat hij naar me kijkt en raak afgeleid. 'Kijk niet zo,' lach ik geërgerd. Snel maak ik mijn berichtje af en richt mijn aandacht nu ook volledig op Mister Cullard, zoals hij zichzelf noemt.

'Ik kan mijn blik gewoon niet van je afhouden', antwoord ik nonchalant, waarbij ik even naar haar knipoog. Even later stopt de limousine en opent de chauffeur de deur. Ik stap uit en kijk naar het mooie gebouw voor me, mijn appartement. Ik loop richting de deur en hou deze voor Charlotte open.

'Niet gaan slijmen he, ik ken jouw soort,' antwoord ik treiterend. Ik stap uit en kijk omhoog, mooi gebouw. 'Maar, als we dan toch bezig zijn, jij bent anders ook wel … uh,' ik twijfel even in mijn woordkeuze,' interessant?'

Ik glimlach. Natuurlijk vind ze me interessant. Als ze naar binnen is sluit ik de deur en knip het ligt aan. Ik loop richting de lift en druk op het knopje, waarna de deuren al snel open gaan. Ik loop de lift in en wacht op Charlotte. Niet veel later zijn we boven en in mijn appartement. Het was ruim en stijlvol ingericht en bovendien erg opgeruimd, wat ik natuurlijk niet zelf doe.

Eindelijk, weer een lange schooldag voorbij. Ik leg mijn tas op het bankje, en staar naar het meer, waar de zon prachtig weerspiegeld word. De bladeren aan de bomen hangen doodstil aan de bomen, er is geen wind, niet eens een briesje. Ik pak mijn spiegeltje en een elastiekje uit mijn tas en doe mijn haar in een staart.

Ik loop langs het meer met Ziggy en ga op het bankje aan het water zitten.

Ik kijk even naar mijn spiegelbeeld in het water en dan ga ik zitten. Het was lekker rustig zo, de wind door mijn haren en het geluid van het gras en de bladeren aan de bomen. Daar kan ik echt van genieten.

'Wat doe jij nog zo laat hier?' vraag ik als ik Kate tegenkom.

Ik kijk op en kijk recht in het gezicht van Charlotte. 'Oh gewoon, ik verveelde me een beetje.' zeg ik vaag. Ik sta op en kijk nog even in het water, dan draai ik me om en glimlach.

Er is iets met Kate, ik weet niet, iets doet me altijd denken dat ze van binnen verdrietig is, iets thuis ofzo. 'Alles goed?' vraag ik bezorgd.

'Jahoor, prima.' Ik doe mijn kraag iets verder omhoog als er een stevige wind op komt zetten. 'Met jou?' vraag ik.

Ik ga naast haar zitten kruip tegen haar aan, volgens mij heeft ze behoefte aan een luisterende vriendin. 'Oh ja hoor, prima, denk ik.'

Ik vind het fijn dat ze tegen me aan komt zitten, ik voel me meteen al weer wat beter. 'Hoezo denk je? Is er iets mis?'

'Oh nee gewoon, wat problemen thuis, heb jij vast ook wel eens. Het gebruikelijke,' grinnik ik.

Ik lach en kijk even over het water. 'Ja, dat ken ik.' grinnik ik dan ook.

'Trouwens, die nieuwe, Morgan geloof ik, is die echt zo hot als Floor zegt?'

Ik haal mijn schouders op. 'Hij is wel knap hoor, maar volgens mij is hij niet echt zo onschuldig als wat hij lijkt.' Ik lach even. En denk even aan ons gesprek gisteren.

'Oh cute, ondeugende jongens, daar houd ik wel van. En Logan?'

'Volgens mij is hij wel heel aardig, teminste Audrey en Logan zijn super goede vrienden..' Ik bedenk me dat ik hem eigenlijk nog nooit goed heb ontmoet terwijl hij toch altijd vlak bij ons heeft gewoond.