Het grasveld

Ik jog verder, vanaf het meer loop ik verder langs de grasvelden. Langzaam aan wordt het rustig hier, de middag drukte is nu wel ongeveer voorbij.

Sasha heeft duidelijk geen zin om terug te rennen en blijft een eindje verderop aan de stok kauwen. Ik glimlach even en lees een paar sms'jes van mijn mobiel. Eentje was van Logan en ik moest even om hem lachen. Hij bleef leuk. Als ik mijn Blackberry weer in mijn tas stop kijk ik even op. Verbaasd kijk ik naar een joggende jongen. Hij had erg donker haar en dat zag je hier niet veel. Ik kon het niet laten om eventjes te blijven staren.

Vrolijk rent er een hond over het grasveld naast het pas waar ik op loop. De heeft een stok in haar mond en is nog niet zo heel oud. Ik glimlach, ik ben gek op dieren, maar ik heb er gewoon te weinig tijd voor.
Verder op staat een meisje naar dezelfde hond te kijken als ik. Haar lichtblonde haar valt erg op tussen al het groen van Central Park. Waarom zijn alle knappe meisjes vaak zo onbereikbaar?

Sasha rent vrolijk om de jongen heen en ik moet even lachen. Als ik hem ook even zie kijken glimlach ik vriendelijk en loop zijn kant op. 'Sasha, houd daar is mee op.' Het een beetje en ik probeer tevergeefs mijn haar uit mijn gezicht te houden.

Ik lach, misschien is dit wel mijn geluksdag. Eindelijk eens contact met een hond. En die hond heeft een heel leuk bazinnetje. Ik lach om de sprongen die de hond maakt.
'Sasha, houd daar is mee op.'
Haar stem klinkt zoet door mijn muziek heen. Ik haal de iPod oortjes uit mijn oren. Het meisje loopt naar mij toe. 'Hallo.'

Opgewekt steek ik mijn hand naar hem uit. 'Audrey,'zeg ik vriendelijk. Ondertussen maak ik Sasha weer vast aan de lijn. Ik doe mijn sjaal wat strakker om mijn nek. Het begint nogal koud te worden, maar ik was best geïnteresseerd in deze nog vreemde jongen voor mij.

'Caleb,' antwoord ik. Ik pak haar hand, en schud hem beheerst. 'How are you?' Ik glimlach. Eindelijk wat mensen van mijn eigen leeftijd.

Ik hield ervan om nieuwe mensen te leren kennen en was dan ook best sociaal ingesteld. Ik had er weinig moeite mee om zomaar op mensen af te stappen. 'Ja goed hoor, and how are you?' Hij had een mooie glimlach en ik kon alleen nog maar lief terug glimlachen.

'Ja, goed! Ik sport hier altijd in Central Park.' Ik kijk haar aan. 'Joggen door de stad is namelijk een echte ramp, daarvoor is het echt te druk.' Ik trek mijn been op om mijn bovenbeenspier te rekken. 'Waar ga je naar school?'

Ik hield wel van wat sportievere jongens, maar zelf deed ik weinig aan sport. 'Ja klopt.' Central Park was echt een heerlijke plek om even weg te zijn van al het stadsgedoe. 'Juddmonte College, jij?'

'Bijna naar het Juddmonte College. Ik woon hier pas twee weken.' Ik glimlach opnieuw. 'Ik ben hier wel meerdere keren geweest om te werken, dus ik weet redelijk hoe de stad in elkaar zit. Maar de hele tijd heen en weer reizen helpt ook niet echt. Dus daarom heb ik, na veel zeuren, hier een appartement mogen huren. Maar ik heb nog geen goede kunnen vinden. Daarom woon ik nu nog in een hotel.'
Dat was lekker veel informatie voor de eerste keer, Caleb.

Ik vond het juist leuk dat hij zoveel vertelde. Je kwam niet veel mensen tegen die zo waren, maar hij leek ergens wel anders. 'Wow, ik ben hier nu pas een maand. Ik ben echt gek op New York, maar woon nu zegmaar in een hotel.' Ik moet even lachen, het klonk best wel dom. 'Mijn ouders doen nogal moeilijk over een huis kopen, maar ja. Wat voor werk doe je eigenlijk?'

'Ik ben model.' O my God, dat klinkt voor een jongen echt gay. Ik begin te lachen. 'Ik doe op het moment voornamelijk shoots, maar met de New York fashionweek moet ik ook lopen.'

Dat had ik eigenlijk helemaal niet verwacht, vooral voor iemand die van sporten houdt. 'Zo, dan ben je ongeveer de enige op Juddmonte die echt werkt.' Ik knipoog even. Zelf hoef ik niets uit te voeren, maar dat blijft natuurlijk niet altijd zo. Plotseling hoor ik mijn mobiel trillen in mijn tas en ik bekijk het sms'je. Met een moeilijk gezicht stop ik het weer terug in mijn tas.

'Ach ja, zonder dat was ik hier nu net geweest.' Audrey haalt haar telefoon uit haar tas. 'Problemen?' vraag ik. 'Kan ik je ergens mee helpen?'

Ik twijfelde even. ' Nou ik heb zegmaar met iemand afgesproken, zo ongeveer nu. Hij vraagt waar ik blijf.' Hij kon best mee, maar ik hoopt dat dat goed ging uitpakken. 'Ik moet maar gaan, maar misschien heb je wel zin om mee te gaan?' Ik glimlach vrolijk.

'Ja. Als die andere dat ook niet erg vind. Maar als ik mee zou gaan , kom ik later.' Een blik werpend op mijn sportkleding.

Ik moet lachen. 'Natuurlijk, ik snap het.' Ik knipoog en trek Sasha mee om weg te gaan. 'Oja, Bella Donna's. Zie je!' Vlug loop ik verder, Caleb leek me een leuke jongen.

Ik loop met Ziggy door het park. Het is best koud, maar ik stoor me er eigenlijk helemaal niet meer zo aan. Het hoort nu eenmaal bij de winter.
Ziggy rent opgewonden door het gras. Ik glimlach, hoe komt 'ie toch aan zoveel energie?

Ik neem een sprintje richting mijn hotel. Tijd om om te kleden.

Ik loop een beetje door Central Park te slenteren, achter Ziggy aan. Waarom gebeurt er de laatste tijd zo weinig?

Ik loop door Central Park met Ziggy. Het begint al echt lente te worden, aan de bloemetjes in het grasveld te zien.