Salvatore Bay | Club

VOORDAT JE BINNEN DRINGT, 16+
Salvatore Bay is een beroemde cocktailbar/lounge bar waar zakenmensen bij elkaar komen
om het weekend te vieren. De laatste tijd is de club ook in trek bij minderjarigen, maar helaas
er staat een uitsmijter voor de deur. No ID? No entry. Life's hard honeys!

Ik haal nonchalant mijn ID tevoorschijn en keur de uitsmijter niet eens een blik waardig. Ik hoor hem zacht brommen en weet dat hij alleen al aan de naam al ziet dat het goed zit. Eenmaal binnen hef ik mijn kin op en laat mijn blik over de mensen glijden. Boring. Ik verplaats me naar de bar en bestel een whisky, die ik vervolgens in één teug naar binnen giet.

Vlug kom ik binnen gestormt.
'Ik wist het wel!' Ik hef mijn hand omhoog en geef hem een schouderklopje 'Waar zit jij anders dan he!'

Ik schrik niet eens van de plotselinge verschijning van mijn oude vriend Julius. Een kleine, zuinige grijns verschijnt op mijn gezicht, maar mijn ogen fonkelen van een welgekend plezier. 'Julius, jongen, goed je te zien. Ga zitten', antwoordt hij kalm, terwijl hij de ober wenkt en er niet veel later twee whisky's op de bar worden gezet.

Tevreden pak ik het glas op, stoot het tegen het zijne en neem een slok. Ik trek even een moeilijk gezicht als de sterke drank door mijn keel glijdt en een warm gevoel achter laat. 'Waar heb jij gezeten?'

Even staar ik doelloos voor me uit, waarna ik zeg: 'Overal en nergens, zoals altijd.' Het was een vaag antwoord, maar voor wie hem kende wist dat hij altijd redelijk geheimzinnig was. Hij was inderdaad een tijd weg geweest en wat hij had uitgespookt was gelukkig nog niet op de roddel site verschenen. Nóg niet.

'Hahaha, like always inderdaad. Nog uh,' ik beweeg mijn wenkbrauwen openeer en trek een grote grijns, 'dames gepakt?'

Ik moet altijd wel lachen om de vrolijke en open houding van Julius. Hij verschilt in vele opzichten van mij, maar misschien is het dat we het daarom wel goed kunnen vinden. En omdat we allebei natuurlijk ontzettend rijk en good-looking zijn. 'Natuurlijk,' zeg ik met een iets grotere grijns dan net. Ja, hij had toch een hoop mooie dames voorbij zien komen. Als er iemand is die daar expert in was, dan is hij het wel.

Ik lach en schud mij n hoofd, wat was het toch ook eigenlijk een ei. Iedereen wist dat Matthew Cullard, "The Man", als de dood voor meisjes was en iedereen wist waardoor, wat hij niet wist, was dat iedereen het wist.
'Dus je hebt je geamusseerd?' Ik speelde het altijd maar mee, hij was aardig en een extra vriend was altijd handig

Als ik naar binnen kijk, zie ik Julius en Matthew zitten. Fúck, eindelijk gezelschap gevonden, mag ik niet naar binnen! Ik zwaai even, in de hoop dat ze me zien. De uitsmijter kijkt me waarschuwend aan.

Vanuit zijn ooghoeken zie ik Floor Baker zwaaien. Ik wist wie het was, maar heel goed ken ik haar niet. Hij staat op, gooit zijn whisky achter over (de derde alweer) en loopt richting de uitsmijter. Na een kort praatje knikt de uitsmijter uiteindelijk. 'Kom maar', zeg ik tegen Floor.

Ik kijk Matthew na en grijns als ik Floor zie. 'Floor!'

Ik lach blij, maar dan gaat mijn mobiel. 'Bedankt,' zeg ik snel tegen Matthew, voordat ik opneem. Ik hoor het gelúl van mijn moeder even aan en hang dan teleurgesteld weer op. 'Sorry, ik moet naar huis. Helaas, maar toch bedankt! Ik zie jullie wel weer he.' Ik glimlach nog even en loop dan weg. Wel aardig dat hij dit voor me deed, terwijl ik hem eigenlijk nauwelijks kende.



Ik moet weg = (

'Oh, naja oké.' Ik wend me weer tot Matthew. 'Weetje, eigenlijk moeten nog een feest organiseren.'

Ik haal mijn schouders op en loop weer terug naar Julius. Het maakte hem niet veel uit dat ze weer weg moest, dat krijg je als braaf vijftien jarig meisje. Hij gaat weer op de kruk zitten en kijkt schuin opzij naar Julius. 'En jij, je ook vermaakt in de zomer? Die Floor in elk geval wel, volgens The Bitch..', ik grijns. Ik veer een stukje op als ik zijn voorstel hoor. 'Een uitstekend idee..'

'Ja,' aandachtig buig ik naar voren, vanzelf begin ik te fluisteren, 'weet jij wie het was?'

Ik tuur even voor me uit en kijk hem dan aan. Mijn ogen fonkelen, maar je kunt de irritatie in mijn stem horen als ik zeg: 'Nog niet, maar daar kom ik nog wel achter.' Uiteindelijk sta ik op. 'Morgen lunchen? Dan gaan we dat feest even doornemen.' Ik knik naar hem en verdwijn dan uiteindelijk tussen de loungebanken en de uitsmijters door.

'Is goed,' roep ik hem toe. Ik bestel nog een whiskey, drink hem in een keer leeg en wrijf met de rug van mijn hand langs mijn mond. Ik sta op, wankel even en loop dan ook naar buiten.

Ik loop naar de ingang van de club en kijk verwachtingsvol naar Matthew.

Voordat ik naar binnen stap sta ik eerst nog een paar minuten met de uitsmijter te praten. Zo hoefde ik de volgende keren mijn ID niet meer te laten zien, want hij gaat me niet meer vergeten. Al lachend loop ik uiteindelijk de club binnen en ga aan de bar zitten. 'Een cocktail,'zeg ik vriendelijk tegen een jongen met donker haar.

Zuchtend kom ik binnen en ik zie Audrey aan de bar zitten. 'Uwgh, hier ben je dus.'

Ik kijk achterom als ik de stem van Charlotte herken. 'Hi. Heb je lopen zoeken? Wacht ik zal me nummer even geven. Ik heb namelijk een nieuwe.' Ik pak mijn Blackberry uit mijn tas en laat haar het nummer zien. Ondertussen drink ik enkele slokken van mijn cocktail.

'Ja, je zusje zei dat je hier zat.' Ik sla haar nummer op. 'Hetzelfde graag,' als ik de ober vraagt wat ik wil.

Als ze over mijn zusje begint moet ik even een prop in mijn keel wegslikken, maar ik laat het niet merken. 'Hé maar vertel is, heb je de afgelopen maanden nog interessante dingen meegemaakt.' Ik kijk er erg ondeugend bij. Misschien draaide het hier wel allemaal om roddels, maar voor mij waren vriendinnen belangrijker dan mijn status, maar dat was misschien just me.

Ik bestel een tweede cocktail en zeg: 'Het gebruikelijke, ik schijn een relatie met Julius te hebben?'