5th Avenue 45B - Baker's appartment

Is 'n ruim appartement met een slaapkamer voor (bijna) elk lid van de familie en twee badkamers. Mijn kamer heeft een inloopkast en een enorm tweepersoonsbed, en 'n hondenmand voor Ziggy, de hond, en een bureau met laptop erop en een enorme wandspiegel. Verder zijn er dus nog twee slaapkamers, eentje voor mn ouders en eentje voor mijn jongere zusje, en een studeerkamer.

Ik bel aan en kijk op mijn horloge. Ik pluk een stofje van mijn blazer en recht mijn rug.

Verbaasd kijk ik tegen de rug van Julius aan. 'He!' begroet ik hem, terwijl ik met mijn hand onhandig langs hem schuif en de sleutel in het slot steek, terwijl Ziggy me weer naar beneden probeert te slepen.

"Oh!" Ik kijk verbaasd om. "Ik wilde vragen of je mee naar school liep."

'Oh, ja, is goed. Wacht even hoor, even Zig wegbergen.' Ik kijk boos naar de hond. 'Irritant beest is het toch af en toe.' Met een enorme krachtinspanning weet ik de hond het huis in te slepen. Ik pak mijn tas, maak snel de riem van Ziggy los en sla nog veel sneller de deur dicht, zodat 'ie niet ontsnapt. 'Zo. Let's go.'

Ik roep Zig, lijn hem aan en loop het appartement uit. Tijd voor een wandelingetje.

Ik duw ziggy het huis in, roep naar mijn moeder dat hij in het water is geweest, heb even een kort gesprek met haar en besluit dan om naar Julius te gaan.

Ik loop naar binnen, gooi mijn tas neer, zeg hoi tegen mijn moeder en denk na over alles dat ik nu kan gaan doen. Dan besluit ik om maar even op de weblog van The Bitch te kijken. Als ik lees wat ze over mij heeft geschreven, valt mijn mond open. Fuck. Snel toets ik Julius' nummer in en bel hem, maar hij neemt niet op. Geschokt blijf ik achter het computerscherm zitten.

Na een tijdje herpak ik mezelf. Ik weet dat ik hier niet mijn hele leven kan blijven zitten en ooit weer naar buiten zal moeten, en dus zet ik de computer uit en zeg tegen mijn moeder dat ik nog even langs Julius ga. Ik weet dat hij niet thuis is of in ieder geval z'n telefoon niet op kan nemen, maar het is makkelijker om zo weg te komen dan alles te moeten vertellen.
Op naar Starbucks voor zo'n lekkere, dikmakende muffin. Soms zit er niks anders op.

Mijn moeder is blij als ik het appartement weer inloop. 'Floor, we moeten praten. Kom, ik heb eten voor je.' Ik zucht, ik zie de bui al hangen, en ga aan tafel zitten. Mijn moeder zet een bord geurige tomatensoep voor me neer. Ik zucht, ik heb helemaal geen honger eigenlijk, maar neem toch een hap.
'Floor, ik vind dat je erg weinig thuis bent de laatste tijd. Is er iets?'
'Nee hoor. Oh, ik laat Ziggy zo wel uit, oké?'
Mams zucht, maar geeft het toch op.

Ik open de voordeur, maak de riem van Ziggy los en trek mijn jas uit. Rusteloos pak ik mijn telefoon en scroll door het telefoonboek. Ik móet op de een of andere manier met Julius praten. Bij hem kan ik mijn hart altijd uitstorten. Tuurlijk krijgt hij de details niet te weten, maar ik heb gewoon iemand nodig om eindeloos tegen te lullen.

Ik kom voor de vijftienduizendste keer vandaag het appartement binnen. Mijn moeder loopt me meteen tegemoet. 'Vanaf morgenavond ben je gewoon om acht uur binnen, ok?'
Ik zucht. 'Mam, dit is het begin van het schooljaar. Het is belangrijk dat ik overal bij ben, anders loop ik straks achter. Het is anders dan vroeger.'
'Geen discussie.'
Gelukkig kan ik Ziggy altijd nog gaan "uitlaten" en ondertussen stiekem ergens heen.

De lift komt uit in de marmeren hal en moe stap ik uit. 'Floor?' roep ik

Ik hoor iemand roepen en ruk de voordeur open. Jahoor, daar staat Charlotte. Ik vlieg haar om de hals. 'Char! Lang niet gezien!'

Ik stap naar binnen, de Bakers zijn als een tweede familie voor me, ik ken ze al vanaf mijn zevende. Ik gooi mijn hakken uit en plof neer op de bank. Ik pak een modeblad en blader er wat door. 'I know, ik had het … druk? Heb je iets te drinken? Ik heb de hele middag door SOHO geslenterd, maar,' ik zucht, ' niks gevonden.'

'Ja hoor. Leuke zomer gehad?' Ik schonk een glas cola voor Char in en een glas water voor mezelf. 'Oh, zonde.... Hadden ze die leuke vestjes nog bij DvF?'

Zonder te kijken neem ik een slok. 'Floor! Dat is Cola!' ik wrijf met mijn hand langs mijn mond. 'Nee, zo kut echt ik wilde er een gaan kopen, hebben ze mijn maat niet meer.' Gefrustreerd gooi ik mijn handen de lucht in, daarna laat ik me in de bank zakken en maak ik dom geluid.

Ik loop naar binnen, laat de tirade van mijn moeder over me heenkomen en ga daarna onder de douche staan. Vandaag maar eens vroeg naar bed.

Als mijn telefoon plingelt, leg ik mijn wiskundeboek weg en kijk wie er heeft gesmst. Het is Charlotte. Ik ben met Matthew mee, dus ik kan niet. xxx.
Zij boft, denk ik, en ik ga weer verder aan mijn huiswerk.

'Dus … zie ik je morgen?' vraag ik voorzichtig als we voor haar deur staan

'Ja, misschien. Weet ik nog niet zeker, want ik moet wel veel doen. Nouja.' Ik geef hem een knuffel.

Verrast blijf ik staan, niet wetend wat te doen. Ik sluit mijn armen om haar heen en knuffel haar. Ik voel hoe haar lijf tegen het mijne drukt en het voelt eigenlijk wel fijn. 'Oké, goed. Tot morgen misschien dan.'

'Ja, is goed. Ik blijf nog heel even staan en doe dan de voordeur open. Ik kijk hem nog een keer recht in zijn ogen en loop dan naar binnen. 'Daag!' Ik wacht tot hij helemaal weg is voor ik de deur dichtdoe.

Moet ik niet iets doen ofzo, kut wat zuig ik hierin. 'Doei!'

Als ik binnen ben, blijf ik even staan. Ik heb een hoop om overna te denken.