Het meer

Ik loop mee en merk dat ze roken niet fijn vinden, dus ik gooi mijn sigaret weg en neem een kauwgom in, ik ga zitten op het bankje en luister mee.

'Nou, ik was dus bij Milton's, waar ik Audrey trouwens nog tegenkwam, maargoed. Milton's, en dinges zat daar, Matthew. Hij kon zijn ogen niet van me afhouden! Hij is zó knap,' giechel ik. Als ik zie dat Chloe er bij komt zitten recht ik mijn rug en kuch ik.

'Ja, hij is idd knap!' giechel ik met haar mee, maar ondertussen denk ik aan - wanneer was het ook alweer? donderdagavond? - de avond waarop hij me had geprobeerd uit te horen. Hij mocht me vast niet heel erg meer, maar dat geeft niet. 'Je moet echt voor hem gaan. Ken je Matthew al, Chloe?'

"Matthew," Ik kijk Charlotte ongelovig aan, "Weet je dan niet, weet je dan niet dat,"
Dat zal ze niet menen, wat ik gehoord heb over hem is echt niet goed.
"Niet lullig bedoeld ofzo, maar ik heb iets over hem gehoord van een vroegere klasgenoot van hem die een vriendin van mij is..."

'Wát?' zeg ik gemeen

'Hmm, dat wil ik ook wel weten.' Verwachtingsvol kijk ik naar Chloe, en opeens word er aan mijn been gerukt. Ziggy verveelt zich. Ik haal een afgetrapte tennisbal uit de zak van mijn jackje en gooi hem het water in.

'Nou?'

"Ik weet niet of ik het moet vertellen, the bitch zal het zo weten, maar hij zou echt zo weer problemen kunnen krijgen."

'Ik vind hem helemaal geen persoon om in de problemen te raken,' merk ik op. Ik schop de bal van ziggy weer weg.

'The Bitch, die geloof jij? Ik verdoe mijn tijd. Wat ik dus wilde vragen,' zei ik toen ik weer tot Floor wendde, 'hoe zit tussen jou en Julius?'

"Oke, dan niet, maar ehm, wie heeft er zin om straks op mijn kosten mee te gaan naar Bella Donna's?"

'Julius? Ik? Oh, ik kan gewoon lekker met hem praten, maar verder...' Ik zocht naar het juiste woord. 'Verder niets. Hoezo? Ik moet zo echt weer naar huis, mn moeder vermoordt me. Het is niet echt de bedoeling om de hond drie kwartier lang uit te laten, volgens haar.'

Dat viel me mee, ik had verwacht dat ze Starbucks al chique vond. 'Whatever.'

'Kom op, er is meer tussen jullie. Ik heb het gezien!'

"Oeee, Julius past echt wel bij je." Ik kijk Floor lachend aan, "Hij is ook wel knap maar niet mijn ding, kennen jullie nog iemand voor mij?"
Ik kijk een beetje over het meer en zie een paar knappe jongens.

Chloe valt best mee. 'Ik ken er wel een, voor je,' lach ik vriendelijk

'Misschien voor hem, voor mij nog niet in ieder geval. Maar hopen voor jullie dat wat niet is nog komt!' Ik lach. 'Nee, niet echt. Ik ken eigenlijk bar weinig jongens. Maar ik moet weg, helaas.' Ik omhels Charlotte en Chloe en roep Ziggy. Dan lijn ik hem aan en loop weg. 'Tot morgen!'

"Hihi, "
Ik word gebeld en ik neem op, mijn moeder, "Kom even naar huis, we gaan uit eten."
Ik hang op en zeg: "Ik moet gaan,"
Ik geef mijn nummer en vertrek naar huis.

Ik zwaai naar Floor en neem afscheid van Chloe, daarna loop ik naar huis.

Ik zit op een bankje en knijp mijn ogen dicht voor de zon die er schijnt. Het is een frisse dag en overal liggen nog stukken sneeuw, maar de zonnestralen zijn warm en dat maakt het erg aangenaam. Ik draag mijn schooluniform nog, aangezien ik rechtstreeks uit school naar het park ben gelopen, en check op mijn blackberry de informatie van The Bitch. Nog veel actueel nieuws is er niet, behalve de roddel over Floor en de onbekende leraar. Ik zucht en stop de telefoon weer in mijn jaszak. Natuurlijk zijn er ook nog de verhalen over mij, maar dat ben ik al gewend. Niemand schrikt er meer van als er staat dat mister Cullard in de vakantie flink aan de haal is gegaan met de hotste it-girls.

'Nee precies klopt,' zeg ik tegen de Floor aan de andere kant van de lijn. Dan spot ik Matthew. 'Oh uh, ik bel je zo terug. Doei!' Vlug hang ik op en loop ik zogenaamd gewoon langs Matthew, hopelijk zegt hij iets. Ik probeer zo normaal mogelijk over te komen.

Mijn blik valt gelijk op het blonde meisje dat langs loopt. Natuurlijk is het me opgevallen dat ze razendsnel haar mobiel inklapte, maar erg vind ik het niet. Ik fluit naar haar, waarbij er een uitdagende grijns op mijn gezicht verschijnt. Een grijns waarvan jongens walgen en meisjes als een blok voor vallen, alleen maar omdat het een en al spanning uit straalt. Ik heb al eerder over het meisje - volgens mij Charlotte Delfoi, als ik het goed heb - gehoord en ik was nieuwsgierig naar haar, oprecht nieuwsgierig.

Jippie, hij floot. Nu had ik een aanknopingspunt. Ik keek over mijn schouder met licht getuite lippen tot nu toe had geen enkele jongen dat weerstaan.
'Heb je het tegen mij? Want dan mag je ook best Charlotte zeggen.' Snelde voegde ik er nog aan toe: 'En wie ben jij?' Al wist ik dat natuurlijk al lang.

Ik sta op en zet een aantal passen in haar richting, waarna ik haar hand pak en vleierig zeg: 'Aangenaam, Charlotte. Ik ben Matthew Cullard.' Ik buig me voorover en geef haar een kus op mijn hand, als een ware - maar erg slijmerige - gentlemen.

Verlegen hef ik mijn rechterbeen op en giechel ik. 'Had dat nog een reden, dat fluiten of doe je dat altijd?' God, wat een domme opmerking. Normaal had ik daar nooit last van maar er was iets met Matthew, iets wat me onzeker maakte.

'Alleen als ik een uitzonderlijk mooie dame zie doe ik dat', antwoord ik luchtig. Ik laat haar hand los en tover een gecharmeerde glimlach op mijn gezicht. 'Nieuw hier?'