Het meer

'Hmm, oké. Something happenend today?'

Ik denk even na. 'Ja, Floor en ik gaan samen een feest geven.' zeg ik dan. Want uiteraard is Charlotte uitgenodigd. Ik glimlach even naar haar, het was fijn om even zo met iemand gewoon te kunnen praten zonder dat er altijd mensen zich weer in het gesprek wilden voegen.

'Oh my god! Dus jij komt ook naar de jaarlijkse "Slumber-party?" Of doen jullie iets anders?' vraag ik enthousiast

'We weten nog niet wat we gaan doen, maar ik vroeg aan haar of ze een feest ging geven en ze vertelde dat dat niet mocht van haar ouders. Dus stelde ik voor om het samen te doen.' Ik glimlach even en besef dat het eigenlijk best aardig is dat ik dat voor Floor heb gedaan. Aangezien een feest van twee mensen altijd ook wel de nodige spanningen opwekt.

'Waaaat? Wat happened to her parents? Echt ze mag niks meer. In ieder geval aardig van je,' zeg ik vol ongeloof.

'Waren haar ouders eerst dan niet zo streng?' vraag ik nieuwsgierig. Ik bedenk me ineens de avond waarop ze kennis met Morgan maakte en na een smsje heel snel naar huis moest.

'Nee, echt. Floor en ik waren dé partyanimals van school, van New York. En nu mag ze niks meer.'

Ik kijk even verbaasd. 'Zal er iets gebeurd zijn dan denk je?' Ik had wel door dat haar ouders streng waren aangezien ze niet eens een feest mocht geven voor haar Sweet Sixteen.

Ik bedenk me ineens dat Kate natuurlijk niks afweet van afgelopen zomer. 'Nee, niet dat ik weet in ieder geval. Trouwens hoe zit het tussen Audrey en P?'

Ik merk dat ze er wel meer vanaf weet, maar laat het bij wat het is. 'Ik weet het niet, maar ik denk dat ze wel met elkaar gaan. Ik hoor Audrey er alleen nooit over.' Misschien mag ik het wel helemaal niet weten bedenk ik ineens.

Ik loop langs het meer en ga op het bankje zitten. Een gure wind komt opzetten, en het is zo koud dat Ziggy nieteens meteen het meer inspringt.

Ik jog in mijn korte broek door Central Park, mijn t-shirt spant om mijn bovenlichaam en mijn i-pod hangt aan mijn arm. Het is koel buiten, maar doordat ik in beweging ben voel ik er niets van. Ik kan wel tegen een stootje.

Ik loop naar de rand van het meer en ga op het bankje zitten. Dan pak ik mijn telefoon en begin te bellen.

Ik ga even douchen, dus tot over een half uurtje ofzo

Ik strek mijn been om mijn kuiten op te rekken, anders gaan ze zo vast zitten straks.

Ik ga ook even douchen. toevallig.

Ik begin druk te praten in de telefoon.

Ja, idd = D

Mensen hebben het altijd druk hier. Ik zucht, zelfs in Central Park, terwijl dat toch echt voor mij DE plaats voor ontspanning is.
Verderop zit een meisje druk in de telefoon te praten. Ze is alles behalve lelijk. Ik kijk naar haar terwijl ik verder rek.

Ik hang op en kijk achter me. Er staat een jongen die er wel goed uitziet te rekken en te strekken. Ik grinnik. Het is weer een van de hardlopers die hier zo vaak zijn. Eigenlijk zou ik ook moeten hardlopen.

Ze is eindelijk klaar met bellen, ze lijkt te lachen. Is dat om mij of om wat degene aan de telefoon gezegd heeft. Mijn iPod begint met een nieuw lied op mijn afspeellijst. 'Baby are you down, down, down, down, down...'

Ik besluit verder te lopen door het park.